LAST SUMMER | Lidia Tańska, Zofia Lompe, Andrzej
Staniek, Magdalena Ferdyn | 16 Lipca – 23 Sierpnia 2025
4 osoby artystyczne
4 prezentacje dyplomów wyłonione w open callu
Po opuszczeniu instytucji akademickich młodzi artyści stają przed wyzwaniem znalezienia odpowiedniej przestrzeni do zaprezentowania swoich prac dyplomowych szerszej publiczności. Często towarzyszy im również niepewność – nie tylko co do miejsca prezentacji, ale i sposobu poruszania się po niestabilnym i nieustrukturyzowanym świecie sztuki. W odpowiedzi na te potrzeby i by podkreślić związane z nimi problemy, z przyjemnością ogłaszamy, że w tym roku galeria KRUPA prezentuje cztery projekty dyplomowe: autorstwa Zofii Lompe (Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie), Magdaleny Ferdyn (Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach) oraz Andrzeja Stańka i Lidii Tańskiej (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu).
Cykl wystaw LAST SUMMER odpowiada na ten szczególny moment – czas zawieszenia pomiędzy zakończeniem studiów a tym, co nadejdzie później. Choć różnorodne pod względem formy i tematyki, prezentowane prace poruszają wspólne wątki: pamięć, tożsamość, żałobę ekologiczną, wykluczenie społeczne oraz niepokój związany z przemianami osobistymi i planetarnymi. LAST SUMMER nawiązuje do tzw. „najdłuższego lata” – przejściowego okresu pomiędzy życiem studenckim a dorosłością. Dla tych artystów staje się on metaforą szerszych pytań: Co dalej? Jak poruszać się naprzód w świecie stojącym w obliczu kryzysu, upadku i redefinicji? Ich prace odnoszą się do ziemi i ciała, historii i powtórzenia, niewidzialnej pracy oraz głęboko osobistych stanów straty, zagubienia i nadziei.
Kuratorka: Natalia Barczynsk
Lidia Tańska – “ULTRA”
Sześcioczęściowy performans wideo, zrealizowany w białej sukni ślubnej i czerwonej kominiarce, ULTRA odzyskuje symbole tradycyjnie narzucane kobietom, łącząc uprzedmiotowienie kobiecego ciała z przedmiotowieniem Ziemi. Działania Tańskiej eksplorują pamięć przodków, dziedziczoną traumę oraz brutalne przecięcia płci, władzy i relacji z ziemią. Odwołując się do katastrofy ekologicznej i wzrostu skrajnie prawicowych ideologii, artystka konfrontuje nas ze wspólną odpowiedzialnością za świat, który już znalazł się w kryzysie — ultra-teraz.
Zofia Lompe – “I Have Big Eyes, So I Can See the Dust Well”
Łącząc pseudonaukową logikę z głęboko osobistymi lękami, Lompe konstruuje fikcyjne badanie oparte na determinizmie genetycznym i rachunku prawdopodobieństwa, aby przewidzieć alternatywne przyszłości. Jej powtarzalne działania i humorystyczny dystans maskują głęboki niepokój związany z kontrolą, tożsamością i nieznanym. Ten performatywny rytuał staje się formą samouspokojenia — świecką modlitwą o jasność w czasach hałasu i niepewności.
Andrzej Staniek – “Absent Visitors”
Staniek prezentuje spekulatywne formy rzeźbiarskie, które wymykają się kategoryzacji — hybrydalne ciała przywołujące zarówno biologiczne szczątki, jak i syntetyczne organizmy. Wykonane z żywicy, silikonu i włókien organicznych niejednoznaczne istoty opierają się logice skupionej na człowieku. „Stworzenia” Stanka badają obecność tego, co nieludzkie, mroczną ekologię i postantropocentryczną materialność, oferując medytację nad mutacją, rozkładem i porowatością granic między życiem a materią.
Magda Ferdyn – “The Right Way to Get Lost”
Zakorzeniona w myśli feministycznej i osobistym doświadczeniu instalacja Ferdyn powiększa codzienną metaforę splątanego łańcuszka. Monumentalny węzeł — pierwotnie stworzony z 200 balonów zawiązanych wspólnie z przyjaciółkami — staje się symbolem zagubienia, uwikłania i nadziei na rozwiązanie. Jej praca, oparta na procesie, uwypukla troskę, kolektywność oraz akceptację stanu „zagubienia” jako niezbędnego etapu wzrostu i przestrojenia
Afisha
